Şu gurbet ellerde ömrüm geçirdim
Ölürsem köyüme götürün beni
Ailemi ordan ora göçürdüm
Ölürsem köyüme götürün beni

Doğduğum o yurdum burnumda tüter
Evim viranedir baykuşlar öter
Dertlerim çoğaldı ıstırap yeter
Ölürsem köyüme götürün beni

Bana zehir oldu gurbette ballar
Çınardım ayrıldı yaprak ve dallar
Ecel beni durmaz ırgalar sallar
Ölürsem köyüme götürün beni

Kovuyorum ecel kapıdan gitmez
Karşı koyamam ki güç kuvvet yetmez
Bu yaşlı bedenden ıstırap bitmez
Ölürsem köyüme götürün beni

Mehmed'in sözlerine bir bakın
Bu bir vasiyettir unutman sakın
Kendi şiirimle ağıtlar yakın
Ölürsem köyüme götürün beni

Mehmet Yalçınkaya
İstanbul