Ölen bir cenazenin arkasından biz öyle 
bir hale geldik ki; Acımızı yaşayamıyoruz.
Gelene gidene hizmet edip, ölenin nasıl öldüğünü(!) 
anlatmaktan.. Hatta iki ara bir derede
iki gıybetin belini kıran ve uzun zamandır
birbirini görmeyip cenaze günü
inceden ince sohbet kaynatan akrabadan..
Yanyana izdihamla oturup cenaze
kalkmadan ikram bekleyen komşulardan..

Dert ettiğinden değil de, sırf merakını
tatmin için cenaze sahibini konuşturanlar.. 
Ahhh o pideler, illa kıymalı olmalı helva
öyle kavrulmaz! İçine çam fıstığı da

atılmalı..Ölenin kıyameti kopmuş arkada
dulu yetimi kalmış kimin umurunda?.. 
İlk perşembesi, yedisi, kırkı, elli ikisi. 
40'ı okutulurken bi sarma sarılmazsa
konu komşu ne der?.. 
Tavuk yerine kırmızı et koyulursa
bir de aman aman.. O tabaklar
nasıl gururla taşınır!..

Sübhanallah, hanımlar ve beyler! 
Ne kadar çirkinleştik farkında mısınız.

Bir de son moda olarak kokulu taş tespih 
mıknatıslı magnet dağıtma çılgınlığı başlad ki, 
dağıtmayanı dövüyorlar desem abartmış olmam.

Yahu insan ölmüş insan..!!
Belki kabirde kemikleri birbirine geçti
azaptan, sen onun adına kokulu taş
dağıtarak sevap mı umuyorsun
ey kardeşim..

Kim soktu bu çirkin işleri bizim fıtratımıza.
Biz ahireti bilen, kabrin ve sorgu sualin dayanılmaz zorluğunu 
bilen bir ümmet olarak, nasıl ölüm gibi ciddi bir işi
şaklabanlık malzemesi haline getiririz?..

Hele mevlid kreasyonu şıklık yarışına hiç girmiyorum. 
Nerde ne altını varsa takmış evin içinde topuklu terlikle geziyor
bir de elinde gülsuyu..

Yahu adam ölmüş adam!
Diriden utanmazsın da Allah'tan da mı korkmazsın; 
Sen de öleceksin! Cenazelerinizi festivale döndürdünüz
farkında değilsiniz.

Eğer ölümü bir dakikacık tefekkür
edebilseydi, bu toplum bir kaşık pilav
yiyemeyecek hale gelirdi. Bakın ne samimiyetimiz kaldı, 
ne ciddiyetimiz ne edebimiz, ne de Allah ve ölüm korkumuz!..

Kaldi ki, nerde cenaze sahibine saygı
duymak ve insanları rahat bırakmak?

Evden ölüden önce pide lahmacun
yemek kokuları çıkıyor..
Cenaze sahipleri uyuşmuş bir vaziyette gelenlere tabak taşıyıp hizmet ediyor..
Ben bunu kabul edemiyorum dostlar! 
Bu işleri siz başlattınız, bitirecek
olan da yine sizlersiniz.

Kim ne derse desin, reddedin bu bidatleri. 
Allah ne der kaygısıyla yaşayın, bırakın kul ne derse desin. 
Ölümü ölüm gibi yaşayın. 
Resûlullah /Sav. evlatlarının arkasından, Fatıma'tüz- Zehra
anne babasının arkasından ne yaptıysa
siz de onu yapın. 


Mehmet Yalçınkaya
İstanbul